Муаллифи мӯҳтарам Баҳром Истамқулов аслан донишманди соҳаи иқтисод аст. Айёми нафақахӯрӣ устодро ба дараҷаи соҳибқалами касбӣ расонид.
Адиб, драматург, олим, мутарҷим Абдусалом Деҳотӣ 14-уми марти соли 1911, дар деҳаи Боғимайдони ноҳияи Самарқанд ба дунё омадааст.
Дар ҳаёт ба инсонҳои зудҷаҳлу баланддимоғ бисёр рӯ ба рӯ меоем. Бо ин гуна инсонҳо кас аз сӯҳбат кардану ба онҳо ягон фикри худро баён кардан меҳаросад. Ё худ умуман суханеро гуфтан ҳам намехоҳад. Шахсони дорои хислатҳои меҳрбору мулоим орому хоксор, чеҳракушоду самимиро кам андар кам вомехӯрем. Аз он рӯзе, ки ба ҷамоаи рӯзномаи вилоятии «Овози Самарқанд» ҳамроҳ шудам, чунин хислатҳоро аз Тошқул Азимзода дарёфт кардам. Ягон лаҳзае он касро саросемаву дарғазаб ва ё ғамгину парешонхотир надидаам. Доимо дар чеҳраашон табассуму дар забонашон суханҳои нарму мулоим мебошад. Ҳатто баъзан дар мақолаҳоям хатогие дида шавад ҳам, онро бо суханҳои хуш, ором мефаҳмонанд. Кай вақте, ки ба идораи рӯзнома равам, он кас доимо дар даст ручка бо эҷод кардану чизеро тарҷима намудан машғуланд.
Январ Шукрии Самарқандӣ аз зумраи абармардони илму маърифати даврони мост. Ӯ солҳои тӯлонӣ дар кишвари Тоҷикистони бародарӣ ҳамчун олими физик, педагог ва тарғибгари арзишҳои миллӣ, дӯстии халқҳо фаъолият нишон дода, алҳол айёми хушбахтонаи пириро ба сар мебарад. Соатҳои холиашро сарфи мутолиа, эҷоди бадеӣ, сӯҳбатҳои фарҳангӣ, тарбияи ҷавонон менамояд.
Чанде пеш устод як даста шеърҳояшро ба ихтиёри таҳририяти мо вогузошта, хоксорона хоҳиш намуд, ки аз тариқи рӯзнома бо ҳамдиёронаш мулоқот орояд. Инак, чанд намуна чакидаҳои хомаи Январ Шакурии Самарқандӣ манзури Шумо, муштариёни арҷманд мегардад.
Идораи рӯзнома
Оид ба зиндагии адиби бузурги тоҷику ӯзбек Садриддин Айнӣ дар замони Ҷанги дуюми ҷаҳонӣ чизе нахондаам. Эҳтимол, фарзандони Айнӣ, ки ҳама донишмандонанд, ёддоштҳои аҷибе доштагистанд.
ШЕЪРИ РОСТМАЗМУН
Мегӯянд, шахсе дар назди Мавлоно Ҷомӣ даъвои шеършиносӣ намуда, бо тарзи эътироз ба Мавлоно гуфт:
–Шеърҳои шумо ҳама сар то по дурӯғ аст. Барои шумо муносиб он аст, ки шеърҳои ростмазмун гӯед.
Мавлоно Ҷомӣ гуфт:
–Ин тавр бошад, барои шумо шеъри ростмазмун мегӯям, ки хонда завқ баред ва ин пора шеърро бадоҳатан эҷод кард:
Латта дар об латтатар аст,
Кӯҳи қоф аз нахӯд каттатар аст.
Дар Самарқанд гурба ях нахӯрад,
Дар Бухоро хурӯс мурғи нар аст.
Интихоб, таҳия ва табъу нашри намунаи афсонаҳои халқи тоҷик дар шакли китоби хурдҳаҷм, ки аз ҷониби Зебо Исматуллоева ба вуқӯъ пайвастааст, корест айни муддао.
Илми фарҳангшиносии форсу тоҷик чун адабиёти классикии зиёда аз ҳазорсолаи миллат таърихи бой ва пурарзише дорад.
Дар базми таҷлили 40-солагии хатми факултаи забон ва адабиёти тоҷики Донишкадаи давлатии омӯзгории Самарқанд
Таҳияи Н. МЕҲРАНГЕЗ
Copyright © 2024. Субҳи Гулобод. Сайт материалларидан фойдаланганда www.gulobodtongi.uz манбаи кўрсатилиши шарт.
Матнда хатолик топдингизми? Матнни танлаб CTRL+ENTER босинг.