Адабиёт

ДАР ҶЕВОНИ КИТОБ ЛАБИ ПИР БО ПАНД НАКӮТАР АСТ!

16-09-2020 12:01

Дар нашриёти "Тӯрон иқбол" китоби адиб ва публитсисти маъруф устод Нусрат Раҳмат "Насиҳат ба фарзанд" чоп шуд. Бо ҳамин муносибат мо бо шоири ширинкалому зуллисонайн Нормурод Каримзода барои табрик гуфтан ба хонаи ӯ ташриф фармудем. Суҳбат дар атрофи як пиёла чой ба қавле қаймоқ баст.

Равзаи ғазал

15-09-2020 16:16

Фаридуддини АТТОР
(1145-1221)

ЭЪТИРОФИ БОНУВОН

19-08-2020 10:43

* Дар Қуръон сурае ба номи мардҳо нест, вале сураи Занҳо (Нисо) ҳаст.
* Дар фанни шеъру балоғат мардҳо ба шеру паланг ташбеҳ мешаванд, аммо духтарон гоҳо ба моҳу гоҳо ба гул.

СУХАНЕ ЧАНД ДАР БОРАИ "ЛОИҚНОМА"-И СОРБОН

07-08-2020 10:54

Ин дафтари шеъру ғазал
чун ман намирад аз аҷал,
Рав, чархи гардунро бигӯ,
Лоиқ видоят карду рафт.

ШОИРЕ ОЗОДАНДЕШ, ФАРДЕ БАНОМУС…

30-07-2020 23:09

Дар бораи инсони мӯътабар, падарбузурги маънавии ҷавонони худшиносу адабдӯст, Аълочии маорифи халқи Ҷумҳурияти Ӯзбекистон, шоир, драманавис, адабиётшинос, узви Шӯрои Анҷумани байналхалқии тоҷикон ва форсизабонони ҷаҳон "Пайванд", узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, Дорандаи мукофоти ба номи Деваштич устоди муаззам Ҳаёт Неъмати Самарқандӣ сухан бисёр аст.

Калиди дил куҷост?

03-07-2020 09:56

Соли 1996. Рӯзҳои аввали кор дар идораи «Овози Самарқанд» ҷонишини сармуҳаррир Хурсанд Ҷумъа маро ба шогирдӣ қабул намуда, маслиҳату супоришҳо медоданд. Ҳамеша таъкид менамуданд, ки пеш аз ҳама калиди дили мусоҳибамро ёбам.

АЛВИДОЪ, ТОҶВИРУС! - 5

23-06-2020 14:55

Достон

БА САРВАРОНИ ИДОРАҲОИ ДАВЛАТИВУ ҶАМЪИЯТӢ, МУТАСАДДИЁНИ ТАЪМИНОТ, НАЗОРАТ ВА БЕҲДОШТИ ВАЗЪИ

УМУМИҶТИМОИИ МАРДУМ
Агар мову шумо ҳамдам набошем,
Агар як лаҳза ҷӯр бо ҳам набошем.
Ҳаёт аз назму тартиб мебарояд,
Нишот аз рӯи олам мерабояд.
Пушаймонӣ надорад суд ҳаргиз,
Наояд даври бас масъуд ҳаргиз.
Амалдорони ин даврон шумоед,
Сарони пуштибон, пурдон шумоед.
Шуморо дӯст медорад раият,
Чу тимсоли салоҳият, ҳамият.
Шумо соҳибмақоми ин ҷаҳонед,
Шумо фарзонагони ин замонед.
Мудом бо дарди мардум банд бошед,
Ба ташвишҳои он пайванд бошед.
Наед орому беғам дар бари халқ,
Чу довар ҳамсадои бовари халқ.
Шумо ҳушёру бас огаҳ шабу рӯз,
Ба монанди чароғ равшан, худафрӯз.
Ба мардум мерасонед, ҳар чи хоҳад,
Ки ин тадбир надорад ҳадду сарҳад.
Ба осоиш ҷавобгар, раҳнамоед,
Ба чандин дарди ин дунё давоед.
Шумо ҳастеду олам дар ривоҷ аст,
Шукуфтанҳои давлат аз хироҷ аст.
Аё, соҳибсарони чораандеш,
Ҳазорон нақшаҳои кор дар пеш.
Талабҳои муҳим бисёр, бисёр,
Ва ҳалли ҳар талаб душвор, душвор.
Ватан андар ватан бошад маҳалла,
Фузун аз ҷону тан бошад маҳалла.
Раис огоҳ бувад аз кӯю манзил,
Хабардор аст аз оила, аз дил.
Кашад бори ниёзи ҷумла бар дӯш,
Гирад бо меҳр ёронро ба оғӯш.
Барад дилҳои ҳар як пиру барно,
Бинад дар ҳар диле дунёи эҳё.
Ба корафтода гардад пуштибоне,
Мададгоре, мадоре, ҳолдоне.
Диҳед доди ҳунар дар кордонӣ,
Ки мардум зинда бод бо комронӣ.
Ба сӯгу сур зи ҷон дамсоз бошед,
Ба ҳар ҳамдеҳа низ ҳамроз бошед.
Халоиқ аз шумо розист, розист,
Дуо аз ҷону дил гӯянд беист.
Фақат баъзе касон гӯё, ки кӯранд,
Барои халқашон низ ғам нахӯранд.
Намебинанд рӯйдоди ҷаҳонро,
Намефаҳманд гӯё раҳбаронро.
Сухан гӯянд бебаркаш лачу фаҳш,
Ки монад бар хасу хошоки берахш.
Забони сурх диҳад бар бод сарро,
Бисӯзонад чу оташ хушку тарро.
Надорад ин қабил одам ҳаёе,
Биҷӯяд чирк аз аҳли сафое.
Дилаш чун деги оташдон сиёҳ аст,
Ба ин рафтору гуфтораш гувоҳ аст.
Ба ҷуз нафъе барои худ накӯшад,
Либоси хайрандешон напӯшад.
Ҷадал дорад ба кӯи худпарастӣ,
Намегардад ба роҳе ғайри пастӣ.
Зи чашмонаш шарори кина борад,
Зи гуфтораш ғубори гила борад.
Таманнояш пур аз ҳирсу ниёз аст,
Таваллояш лаболаб аз гудоз аст.
Наметарсанд аз қаҳри Худо ҳам,
Намеарзанд бар як ҷонфидо ҳам.
Надоранд ошноӣ бо худоҷӯ,
Бупаймоянд роҳ бар сӯи бадхӯ.
Чаро бар ҷамъият доман фишонанд?
Чаро аз нобасомонӣ намонанд?
Фақат хӯранду хобанд, эҳ афсӯс,
Зи хӯру хоби бесуд рафт номус.
Чӣ суд аз умри бемаъно ба мардум?
Чӣ ҳоҷат ҷавфурӯшеро ба гандум?
Наояд савти булбул дар зимистон,
Наёбам шамси ховарро шабистон.
Бигӯ хоби бадат бар оби ҷӯбор,
Бирав ҷое, ки дар хизмат ту даркор.
Ба раҳбар ёваре ғамхор мебош,
Башарпарвар, далеррафтор мебош.
Ба худ ранҷи дигарҳоро раво бин,
Нишоту айши хосе носазо бин.
Макун номардиҳо бо сахтдастӣ,
Ки дилтангӣ барад то худпарастӣ.
"Касе к-ӯ бо ту некӣ кард як бор,
Ҳамеша он накӯӣ ёд медор"
(Аз Носири Хусрав)
Хирадро тоҷи сар бинмо ҳамеша,
Ниҳол ҳосил диҳад бо саҳми реша.
"Суханчинро мадеҳ наздики худ ҷой,
Ки дар як дам кунад сад фитна барпой!"
Мадеҳ худро ба ғам, то ҷон накоҳад,
Ҷавондил монад он, к-ӯ шод бошад.
Намезебад қасам хӯрдан ба мардон,
Касе, к-ӯ ҳарфи бурро гуфт, мард он.
Само бо моҳу ахтар дилкушо аст,
Фалак бо офтоб зарҳалнамо аст.
Ватан бо сарварон ободу хуррам,
Башар дар ҷабҳаи меҳнат мукаррам.
"Ба сабр аз корҳо берун равад банд,
Шавад най шаккару шаккар шавад қанд"
(Аз Ҳилолӣ)
Забон аз ғайбати кас пок дорӣ,
Миёни халқ охир ном барорӣ.
"Туро бар хайли хубон сарварӣ дод,
Ба лутф аз оби ҳайвон бартарӣ дод" (ҶОМӢ)
Барои халқи худ ҷонам фидо бод,
Фидоӣ бар ватан қарзи худодод.
Бигуфтам гар ду-се ҳарфи диламро,
Бурун кардам даме доғи ситамро.
"Зи ман шеъри тарам мерос монад,
Зи ман дар кӯи шеър ихлос монад".
(Аз ОГАҲӢ)
Равад то синаҳои аҳли кишвар,
Кунад рӯҳу равонашро мунаввар.
"Касе, к-ӯ дар дуо орад маро ёд,
Ҳама вақте нигаҳдораш Худо бод!" (Аз АТТОР)

Нормурод КАРИМЗОДА

Апрел-майи соли 2020

АЛВИДОЪ, ТОҶВИРУС! - 4

13-06-2020 16:19

Достон

БА ФИДОИЁНИ СОҲАИ ҲИФЗИ ҲУҚУҚ

Агар ҳар кас бувад ҳаққу ҳуқуқдон,
Ба ӯ аз таҳти дил бодо шараф-шон!
Ҳуқуқ равшангари аъмол бошад,
Ҳуқуқ наззора бар аҳвол бошад.
Чу инсон дасти ҳурмат деҳ ба қонун,
Макун коре, ки аз вай дил шавад хун.
Худатро дор дар меъёри ҳурмат,
Ки дар ҳурмат муҷассам ранҷу заҳмат.
На ҳар кас шӯҳраи офоқ бошад,
Ба хубрӯён ҳама муштоқ бошад.
Тасанно бар фидокорони ин роҳ,
Аз ин роҳ бигзарад дарвеш ҳам шоҳ.
Итоат кардан аз одоби мардист,
Ба қонун беписандӣ носипосист.
Ҷиноят мебарад бар кӯи пастӣ,
Ҷинояткорӣ гар, ноодам астӣ.
Шумо, эй ҷоннисори мулки озод,
Ливобардори ҳифзи халқи обод.
Барои тинҷии мо сарпаноҳед,
Ба ҳифзи мо сипар аз субҳгоҳед.
Намемонед, ки бошем бесаранҷом,
Камар бандед барои шоми ором.
Нахобед, то бихобем бофароғат,
Ҳузур ёбем дар оғӯши саодат.
Шумо аз баҳри мо шабзиндадоред,
Ва ғамхори ҳаёти барқароред.
Талаб монед ба мардум: эй бародар,
Ҷиноятро ҷазо бошад муқаррар!
Мапӯш аз хулқи беҷо чашми сарро,
Маяфшон доманат бар дуздӣ асло.
Фиреб аз дин барорад аҳли динро,
Гунаҳ шарманда созад муслиминро.
Намебахшад дуруғгӯро халоиқ,
Адоват нораво бар халқу холиқ.
Чунин ҳарфи ҳидоят дилнавоз аст,
Чунин даъват мусаллам, корсоз аст.
Касеро гар бувад майли муроот,
Яқин гардад сазовори мукофот.

РУҶӮЪИ ЛИРИКӢ
Меравам, ёр паноҳат ба Худо!
Меравам зор, паноҳат ба Худо!
Мебарам номаи меҳри ту ба ёд,
Ҳамчу тӯмор, паноҳат ба Худо!
Пок кун чашми тари худ, ки гузашт,
Кор аз кор, паноҳат ба Худо!
Оҳ, ҳуш дор, ки ҳеҷ аст ҷаҳон,
Бош ҳушёр, паноҳат ба Худо!
Кош, дар пои ту хоре нахалад,
Нашавӣ хор, паноҳат ба Худо!
Ба дуо сӯи само аз паси ман,
Даст бардор, паноҳат ба Худо!
Нағз дидан натавонам дигаре,
Дӯстам дор, паноҳат ба Худо!
Ҳар кӣ будем-набудем ба ҳам,
Ёр, ёд ор, паноҳат ба Худо! (Аз Раҳмат НАЗРӢ)

БА ОНҲОЕ, КИ ДАР ПАНДЕМИЯИ ТОҶВИРУС COVID-19 ҶОН БА ҶОНОФАРИН СУПУРДАНД
Ҷаҳон, эй воҳ, шуд мотамсарое,
Чаро аз ғам наёбад дил раҳоӣ?
Башар саргашта дар майдони "ҷанг" аст,
Вабо мудҳиштар аз теғу туфанг аст.
Балои ноаёне шуд ҳукмрон,
Халоиқ аз зиёнаш хонавайрон.
Чӣ одамҳо мазорро хона карданд,
Ва ё маҳрум шуданд аз меҳри фарзанд.
Ҳаёт аз кӯи ғам маҳзун равон аст,
Зи андӯҳи карантин нотавон аст.
Гузашт аз ин ҷаҳон бо дилфигорӣ,
Чаҳорум карра ҳар як садҳазорӣ.
Писар барвақт бо модар видоъ кард,
Фироқи ҳамсарон тақдир раво кард.
Бубин, Эрону Чин дунёи ғам шуд,
Ню Йорк аз аҷал ғарқи алам шуд.
Фиғони Куриё то осмон рафт,
Садои Ҳинду Афғон бегумон рафт.
Ба олам офат овард тоҷвирус,
Аз он берун намонд арман, рус, афсӯс.
Либоси марг пӯшид ҳамватан ҳам,
Хазон гашт умри чанде ҷону тан ҳам.
"Худо пурнур созад хоки гӯрат,
Дар он дунё диҳад Оллоҳ ҳузурат" (Аз ОГАҲӢ)
Ба ман осон набуд ифшои ин роз,
Басо мушкил бувад то арш парвоз.
Худоё! Ин ҷаҳонатро нигаҳ дор,
Раҳоӣ бахш аз анбӯҳи озор.
Ту худ танҳо бузургу меҳрубонӣ,
Ба мардум ҳар чӣ кардан метавонӣ.
Ба саҳни марг табдил ёфт дунё,
Чу қабристон хамӯш метофт дунё.
Чӣ инсонҳо ҳаётро тарк карданд,
Зи ночорӣ тамос бо марг карданд.
Дилам шуд реш-реш аз доғи ҳиҷрон,
Ҷигар аз сӯзи беҳад гашт бирён.
Ба ҷуз таслим ба тақдир чорае нест,
Мададгорам ба ҷуз Оллоҳ дигар кист?
Давои дарди бадхоҳӣ биомӯз,
Раҳоиро зи гумроҳӣ биомӯз.
Кушо қулфи гуноҳу ҷурми нодон,
Нишон деҳ ҳадди айшу кайфи инсон.
Ҳаёву авфу бахшиш ёри мо бод,
Вафову меҳру кӯшиш муддао бод.
Равем бо роҳи шукри бегуноҳӣ,
Занем табли бақои хайрхоҳӣ.
Ҷаҳон аз нав шавад хуррамсарое,
Ба дил ворид шавад нуре, сафое...
Аё, бигзаштагони соли офат,
Насиб гардад шуморо кош ҷаннат.
Илоҳо, номатон дар ёд монад,
Худо аз дил гудози ғам ситонад.
Ҳузур дар маърази Оллоҳ ёбед,
Дар он дунё фақат осуда хобед.
Намесозем шуморо мо фаромӯш,
Намегардад чароғи ёд хомӯш...
"Чаро ғам мехӯред аз баҳри мурдан,
Магар онон, ки ғам хӯрданд, намурданд.
Бирав, аз кунҷи қабристон гузар кун,
Бубин, ки мурдаҳо бо худ чӣ бурданд" (Аз Саъдӣ)
Ниҳон дар ин сухан дунёи ҳикмат,
Расад бар гӯши дилҳо ҷӯши фикрат...

Нормурод КАРИМЗОДА

АЛВИДОЪ, ТОҶВИРУС! ДОСТОН- 2

26-05-2020 17:47

Нормурод КАРИМЗОДА

РУҶӮЪИ ЛИРИКӢ
Шоми қадр аст саловоти даҳои Рамазон,
Гоми хайр аст муноҷоти сазои Рамазон.
Аҳди некӯст амалҳои савоби раҳи Ҳақ,
Зикри Оллост мукофоти бақои Рамазон.
Ба ҳазор дард давоест саховат ва кӯмак,
Шукри мардум чи муносиб ба фазои Рамазон.
Дасти имдод ба бечораву нодор диҳед,
Азми мардона хуш аст аз барои Рамазон.
Ҳар киро рӯ ба ниёзест дар ин дайри куҳан,
Муслимин шоду мукаррам зи навои Рамазон.
Дӯстам, дасти дуо дар сари саҷҷода кушо,
То ба дил ҷой гирад фарру сафои Рамазон.
Неъмате беҳ зи иқболи худогоҳӣ куҷост?
Шӯъла дар сина пур аз меҳригиёи Рамазон.

БА ҲОМИЁН
Дари ҳиммат кушо чун Ҳотами Той,
Руҳи бечораҳол бо меҳр афзой.
Бубин аҳволи ҳар як камбағалро,
Ба исботаш расон илму амалро.
Зи ранҷи зарра дил садпора гашта,
Зи дарди рӯзгор бечора гашта.
Наёбад ризқу рӯзии фаровон,
Чу кофӣ нест нозу неъмати он.
Маъибу нотавон, ночор аст ӯ,
Дил аз доғу ситам абгор аст ӯ.
Шукуфон нест рӯяш ҳамчу гул ҳам,
Хазонро монад аз озори мотам.
Дилаш бишкаста аз кӯтоҳдастӣ,
Ба вай бегона ё зебопарастӣ?
Бидеҳ дасти мадад, то метавонӣ,
Ки монад некномӣ ҷовидонӣ.
Худо ҳам мебинад хайру савобат,
Дар он дунё шавад осон ҷавобат.
Ба ҳар некӣ дуои ҳайр пайванд,
Зи ҳар ёрӣ диле ҳам шод даҳчанд.
Ба дил хун гашта ёвар бош доим,
Ки ҳар дилсанг мегардад мулоим.
Зи ҳиммат кам нагардад ҳомӣ ҳаргиз,
Накоҳад махзане аз харҷи ночиз.
Якашро даҳ карат афзун намояд,
Дигарҳоро зи худ мамнун намояд.
Ҳазар аз мулкдори бесаховат,
Машав пайрав ба номардони миллат.
Ҳазор аҳсант бар ҳимматбаландон,
Ки аз мардон ватан ободу рахшон...

РУҶӮЪИ ЛИРИКӢ
(Рубоиёт)
Эй тоҷвирус, дил омад аз ғам ба фиғон,
Бо хилқати нопок зиёне нарасон.
Бо қудрати рӯҳу тан ба мақсуд бирасем,
Ҷӯшем ба ёди некӣ чун баҳри дамон.
* * *
Эй тоҷвирус, ту бегумон дарди сарӣ,
Ин қадр макун ба халқ бедодгарӣ.
Аз дасти ту ваҳшатзада бисёр шуда,
Оё ту зи кирдори бадат бехабарӣ?!
* * *
Эй тоҷвирус, бар ту ҳазорон лаънат,
Беморшудагон зи дил намоянд нафрат.
Бо хӯи бадат магар ба тоҷ меарзӣ?
Не-не, ту гирифтор ба чандин иллат.
* * *
Эй тоҷвирус, бигзарад ин ҳоли табоҳ,
Хушҳолӣ фаро расад, ки бошем гувоҳ.
Аз омаду рафти ту чӣ монад ба ҷаҳон?
Ҷуз чанд майиту шевани рӯзи сиёҳ.
* * *
Эй тоҷвирус, лаънати дунё ба ту бод,
Алфози бади бепулу доро ба ту бод.
Ҳарчанд наменамоӣ бар чашми сарам,
Мифтоҳи амалҳои ғамафзо ба ту бод!
* * *
Эй тоҷвирус, тоҷи туро пора кунам,
Дар арсаи худнамоӣ бечора кунам.
Ҷӯям раҳи озодагиву ҳифзу дифоъ,
Бо ақлу хирад ҷанги ту бекора кунам.

БА ПАЙРАВОНИ СИНО
Шуморо дӯст медорам, азизон,
Шифокорони беҳамто, беҳ аз ҷон.
Қасам дар дил равед бо роҳи мақсуд,
Ки то ёбад шифо бемор бе суд.
Шумо арзандаи меҳри ҷаҳонед,
Диловар, меҳрубон, фахри замонед.
Ба корафтодагон ғамхор ҳастед,
Давобахшандаи бемор ҳастед.
Чу Синову Гипократ олишонед,
Ба Розӣ ё Атоуллоҳ монед.
Ватан гулгул шукуфон бо шумо шуд,
Сухан бар дард дармон бо шумо шуд.
Шумо олим, шумо тимсоли шафқат,
Шумо бешубҳа дунёи садоқат...
Шифокорон, аё хилъатсафедон,
Шумо ҷанговарони пеши майдон.
Давои дарду доғи мардумонед,
Балогардони кулли ҳамдиёред.
Шумо ҳастеду мо соғу саломат,
Ҳаёт ободу хуррам, бофароғат.
Шумо чун қаҳрамони давру даврон,
Ба ҳаллу фасли мушкил медиҳед ҷон.
Ба беморон мадору рӯҳ бахшед,
Чу хуршеди мунаввар медурахшед.
Дар ин дунёи дун инсони мушфиқ,
Ба дархости Худову халқ содиқ.
Ба ҳар дармонда субҳу шом ёвар,
Ба хосу ом баробар ҳам бародар.
Шумо тимсоли раҳму меҳру шафқат,
Сазовори тасаннову муҳаббат.

ШОИР АЗ НАЗАРИ ЁР

20-05-2020 16:16

Рӯзи 20-уми май ҳаводорони шеъру адабиёт 79-солагии шоири маҳбуб Лоиқ Шералиро пешвоз гирифтанд. Дар арафаи зодрӯзи шоир ҳамсари Лоиқ - Зебуниссо Қутбиддинова аз зиндагие ёд меорад, ки шоир аз сар ва аз дил гузаронидааст.

АРМУўОНИ НАШРИЁТ

Дар арафаи зодрґзи устоди зиндаёд Лоиі Шералє ду китоби эшон дар ¤збекистон бо номµои "101 Іазал" ба забони тоїикє ва "Онагинам", тарїумаи тарїумони пуркор Одил Икром бо забони узбекє бо ташаббуси шоир ва тарїумони беµамто Асадуллоµ Исмоилзода ба табъ расидаанд.
Дар китоби аввал Асадуллоµ Исмоилзода беµтарин Іазалµои Лоиі Шералиро гулчин намудааст.
Китоби "Онагинам"- ро Одил Икром ба забони ґзбекє баргардондааст ва фарогири 58 шеъри ба модар бахшидаи шоир мебошад.

МУХБИРИ ХУДАМОН

• <
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• >
• Last