Ба истиқболи 125-солагии Пайрав СУЛАЙМОНӢ
Ҳар китоби наве, ки дастраси хонандаи асил мегардад, ин барои ӯ ҳамчун ид аст. Китоби нав барои ӯ сурур мебахшад, дари олами нави илму маърифатро мекушояд, раҳнамои ҳаёту зиндагониаш мешавад. Яке аз ҳамин гуна китобҳо, ки ба қарибӣ аз нашр баромада, ба дасти ҳаводорони адабиёт расид, ин маҷмӯаи дастҷамъии "Гулободнома" мебошад. Он бо кӯшишу ғайрати кормандони рӯзномаи ноҳиявии "Гулобод тонги" - "Субҳи Гулобод", ки ман ҳам қариб бист соли умрамро бахшидам, ба нашр омода гардидааст.
Инак, мамлакати озоду ободи мо сисола мешавад. Сисолагӣ давраи ҷӯшу хурӯши навҷавонист. Бояд акнун мо - вакилони халқ коре кунем, ки мардум розӣ ва Ватан обод бошад. Аз ин рӯ, бар асоси барномаи давлатии "Соли ҷавонон" дар мактабҳои рақамҳои 45 ва 46 таҳти шиори "Ҷавонон - бунёдгари оянда" вохӯрӣ ташкил намудем. Ҷавонон бо саволҳои худ муроҷиат намуданд ва масъалаҳои ташвишовари онҳо мавриди баррасӣ қарор гирифт. Вохӯрӣ шаффоф гузашт.
Як рӯзи муқаррарӣ буду таппиши қалби рӯзгор чун пештара якмаром. Ҳама чиз хуб ба назар мерасиду ҳама кас хушнуд аз рӯзгор. Аммо вақте манзараи дилрешкунандаеро аз ҳаёти доштаи тифли ятиме дидам, бори дигар дарк кардам, ки дар ҳаёт ҳама чиз хуб несту ҳама кас хушнуд на.
Ҳар боре, ки сухан дар бораи истиқлолияти Ватани маҳбубамон равад, аз хурсандӣ беихтиёр дар чашмонам ашк ҳалқа мезанад. Худ дар оилаи деҳқон ба дунё омадаам. Падару модарам 14 нафар фарзандро ба дунё оварда, 9 нафар ҷигарбандашонро ба коми марг додаанд. Боқимонда панҷ нафарро ба қавле гурбавор газидаву қапида калон карданд. Барои деҳқонон рӯзгузаронӣ хеле мушкил буд. Аз ин рӯ, модарам рӯзона ба кори падарам ёрӣ расонида, шабона сӯзаниву кашида, ҷиҳаку тоқӣ медӯхтанд. Бо вуҷуди меҳнати зиёд онҳоро ба пули ночиз мефурӯхтанд. Ё милисаҳо ҳунармандонро дастгир карда, маҳсули ҳунарашонро месӯзониданд. Ҷои фурӯши либосҳои миллӣ назди дари ҳоҷатхонаву паси партовгоҳ буд…
Қалам ҳам умр дорад, вале умри кӯтоҳе чун барқ. Вай навишта-навишта, обу адо шуда, гоҳ номаи ошиқӣ, гоҳе марсияи ҷудоӣ менигорад. Гаҳе фарёд зада, гаҳе гирён шуда, гаҳе хандон дарди дили одамонро ба ҳаёт ифшо месозад.
Вале, бо ин ҳама аз умри кӯтаҳи даргузари худ шикояте надорад.
Кош, ибратгири қалам мешудем…
Писарони дорушиноси номӣ Ҳоҷӣ Аслиддин Васлиддинов Азамат ва Акрам низ соҳаи тиббиётро ба худ касб кардаанд. Агарчӣ дар дорухонаву табобатгоҳи хусусии онҳо доруву табибони пуртаҷриба зиёданд, аз ангезаҳои сирояткунандаи вируси тоҷдор ҷои тарсиданӣ доранд. Эҳтиётро ними ҳаёт не, балки шарти ҳаёт мепиндоранд. Аз ин рӯ, падар ва модаронашон Ҳоҷӣ Аслиддинбобою Ҳоҷия Шоҳистахонбибиро бепарво нагузоштанд. Инак, зиёда аз ҳафт моҳ боз бобою бибӣ дар карантини хонагӣ ҳастанд. Фарзандони асил барои волидайн тамоми шароити зистро ҳозир намуда, хонаи эшонро бо воситаҳои техникии замонавӣ, аз ҷумлаи телевизору интернет ва телефон ҷиҳозониданд. Онҳо бо ин воситаҳо бо хешу ақрабо ва пайвандони дигар доимӣ дар тамос буданд. Вале хумори дидор боз дигар будааст...
Ба истиқболи чопи шумораи сеҳазорумини рўзномаи «Овози Самарқанд»
Маърака идома дошт. Баранда эълон кард, ки навбат ба сароянда Маъруфҷон. Меҳмонону мизбонон, хизматчиёну ҳангоматалабон ва ҳатто кӯдакони шӯху беқарор дам ба дарун зада, чашм ба саҳна дӯхтанд. Ҷавони болоқади хушлибос тор дар даст ба ҳозирон бо табассуми зебанда нигариста, ба микрофон наздик шуд. Сипас бо нияти навохтану сурудан асбобашро ҷӯркунон ба атроф чашм дӯхт.
Аз соли таҳсили 2020-2021, Моҳвораи фанҳо дар мактабҳои таҳсилоти миёнаи умумӣ бо тартиби зерин муқаррар карда мешаванд:
Copyright © 2024. Субҳи Гулобод. Сайт материалларидан фойдаланганда www.gulobodtongi.uz манбаи кўрсатилиши шарт.
Матнда хатолик топдингизми? Матнни танлаб CTRL+ENTER босинг.