Аввало келажакка назар ташлашдан олдин ўтган ҳаётни билиш лозим. Тарих – келажак кўзгуси деган иборани кўп эшитганмиз.

Бу иборанинг маьноси шундан иборатки,тарих инсоннинг кўзини очади, ўтган кундан сабоқ чиқарган ҳолда, бугунги ва эртанги кунини тўғри белгилаб олишга йўл кўрсатади. Собиқ шўро ҳукмдорлари халқимизнинг ҳақиқий асл тарихини сохталаштириб, бизни ёлғон ва бўҳтон гапларга ишонтиришга ҳаракат қилишар эди. Мард ва маърифатпарвар аждодларимиз ҳар қандай тазйиқ ва таъқибларга қарамасдан, халқимизнинг шонли тарихини ўрганишга интилар эдилар. Негаки уларнинг қалбидаги ватанга бўлган муҳаббат туйғуси бутунлай сўнмаган эди. Чор Россия генералларидан бири бўлмиш Скобелевнинг “Миллатни йўқ қилиш учун уни қириш шарт эмас, унинг маданиятини йўқ қилсанг бас, тез орада ўзи таназзулга учрайди”, деган сўзлари бекорга айтилмаган, албатта. Зеро ватанга бўлган садоқат туйғуси дунёга қанча-қанча буюк зотларни берган ўзбек халқи ҳам озод ва мустақил яшашга, ўзининг асрий қадрият ва аньаналарига муносиб ҳаёт кечиришга ҳақли эканини уларга эслатиб, ана шу мақсад йўлида мардонаворлик ва шижоатга ундар эди. Барчамизга маълумки, тарихини йўқотган халқ бамисоли илдизи кесилган дарахтдек, тезда қуриб битади.

1991 йил муҳтарам Биринчи Президентимиз Ислом Каримов раҳбарлигида мустақилликка эришганимиздан сўнг юртимизда ҳар соҳада катта ўзгаришлар сезиларли даражада бўлмоқда ва ҳозирги вақтда у кишининг ишончли издоши Шавкат Мирзиёев оқилона равишда сиёсат олиб бормоқда. Айниқса, аёлларимизга катта эътибор қаратилмоқда. Буни тиббиёт соҳасида ёш оналаримизга бўлган муносабат, тиббий кўриклар ва уларнинг мунтазам равишда шифокор маслаҳатларидан фойдаланишлари натижасида соғлом онадан тўрт мучаси соғлом фарзандлар дунёга келаётганидан кўрсак ҳам бўлади. Бу, албатта юртимизнинг келажаги буюк бўлишидан, келажак авлод соғлом ҳамда бақувват бўлишидан дарак беради. Шу ўринда Биринчи Президентимиз таъкидлаганларидек “Фарзандларимиз биздан биздан кўра билимли, доно ва албатта бахтли бўлишлари керак”,деган сўзларини унутмаслигимиз лозим. Қувонарлиси шундаки, бугунги кунда ёшларга жуда ҳам кўп имкониятлар эшиклари кенг очилган. Улар бундан унумли равишда фойдаланиб, улкан зафарларга эришиб келмоқдалар. Шу аснода ватанга бўлган бор муҳаббатларини кўрсатиб, баралла, мен ўзбек фарзандиман деб, ғурур ва ифтихор билан айтмоқдалар.

Ҳа, албатта ватанни севиш иймондандир. Шундай экан, порлоқ келажак сари, тинчлик сари интилиш, келажак авлод йўлини турли тўсиқ ва хавф-хатарлардан холи этиш, юртимиз равнақига ҳисса қўшиб, эртанги кунимизни мунаввар қилиш, бу ҳар биримизнинг бурчимиз деб ўйлайман.

Ситорамоҳ ИСОЕВА