Абай Қўнонбоев
(1845-1904)

ҚОЗОҒИМ

Қозоғим, шўрли юртим, вайрон юртим!
Қоронғуда йўл топмай, ҳайрон юртим!
Ёмон билан яхшини фарқ қилолмай,
Оғзида ҳам қон, ҳам мой, сарсон юртим!
Қарасам, ажабтовур юзинг сенинг,
Нечун ахир, алдамчи сўзинг сенинг?
Доноларнинг ҳикмати писанд эмас,
Ғофил қолган, адашган ўзинг сенинг!
Тунда уйқунг бузилар, кундуз – кулгинг,
Дардингга эм бўлади, молинг-мулкинг!
Очкўзсан, таъмакорсан, қурумсоқсан,
Бор савлатинг бошингга кийган тулкинг…
Бий бўлди қийқим бойлар бош-бошига,
Доғ солди, заҳар солди юрт ошига,
Қўрқаман, асоси йўқ кўр сингари,
Элим унар бузуқлар алдашига!..
Оталарга ўхшамай қолди турқинг,
Ёпирай, мунча кетди, элим, хулқинг!
Бирлик йўқ, барака йўқ, бузулди феъл,
Қани йиққан давлатинг, боққан йилқинг?
Элат билан – элат ёв бойлик учун,
Оға билан – ини ёв сийлик учун,
Қозоғим, ўз-ўзингни ўйламасанг,
Бадбахт кунга қолмасми тақдир бутун?
Мен нетай, ахир кимга умид боғлай?
Қўрқоқ қуллар юртида не бахт чоғлай?
Бир йўлчи топилмасми сарсон элга,
Мен излай, мен ахтарай, мен сўроқлай…
Миртемир таржимаси

Музаффар Алимбоев
(1923-2007)

ОҚИН

Туғилмас улашгали оқин қайғу,
Бергай у юракларга фақат ёғду.
Ўланин дастрўмол ҳам қилади эл,
Одамлар кўз ёшини қуритгай у.
Олмайди ўз ҳасратин у гилига,
Солмайди гина-кудрат ҳеч дилига.
Юрагин кўприк қилиб тўшар оқин:
“Етсин, — деб, — юртим толе соҳилига”.
Сурур-ла самоларга чиқмоқ бўлар,
Икки бор туғилар у, бир бор ўлар.
Олдинда ташна қалби ҳар авлоднинг
Оқиннинг шукуҳи-ла лим-лим тўлар.
Мирпўлат Мирзо таржимаси