Ота-она ўғилчаси учун яхши мактаб танлашди. Эртаси неварасини етаклаган чол мактабга борди. Ҳовлига киришганда уларни болалар ўраб олишди.

- Қария ғаройиб эканми? – мазах қилди бир бола.
- Невараси ҳам хўппа-семиз экан, - беўхшов кулди бошқаси.
Болалар чол билан неварасини ўраб олишиб, калака қила бошлашди. Шу пайт ўқитувчи чиқиб, қўнғироқ чалди ва дарс бошланганини айтиб, болаларни тарқатди.
Бобо неварасини қўлидан тутиб, мактаб ҳовлисидан чиқди.
- Ура, мактабга бормайман, - хурсанд бўлди бола.
- Борасан, лекин бу мактабга эмас, - аччиқланиб жавоб берди чол. –Ўқишинг учун сенга бошқа мактаб топаман.
Неварасини уйга келтирган чол уни бувисига қолдириб, яхши ўқитувчи излаш мақсадида чиқиб кетди.
У бирор мактаб учраб қолса, ҳовлисига кирар ва ўқитувчининг болаларни танаффусга жавоб беришини кутарди. Айрим мактабларда болалар чолга эътибор беришмас, бошқасида жиғига тегишарди. Шундай паллада чол ҳеч нарса демай, мактабни тарк этарди. Ниҳоят чол кичкинагина ҳовлиси бўлган, ўзи ҳам унча катта бўлмаган мактабни учратди. Жуда толиққани учун панжарага суяниб кўзини юмди. Қўнғироқ чалинди ва болаларнинг ҳовлига чиққани эшитилди.
-Бобо, мазангиз бўлмадими, сув олиб келайми?- деди чол ёнига келган бир бола.
Чол кўзини очганди, атрофида болаларни кўрди.
- Мактаб ҳовлисида ўриндиқлар бор. Юринг, ўтириб, дамингизни оласиз, - таклиф этди бола.
- Истасангиз, ўқитувчимизни чақиришим мумкин, - деди болалардан яна бири.
Бир оз ўтиб, уларнинг ёнига ёш ўқитувчи келди.
Чол у билан саломлашаркан, шундай деди:
- Ниҳоят неварамни ўқитиш учун яхши мактаб топдим.
- Янглишяпсиз, отахон, мактабимизни яхши деёлмайман - жуда кичик, болаларга тор ва тиқилинч.
Чол у билан баҳслашиб ўтирмади. Неварасини шу мактабга ўқишга олиб келишини айтиб, хайрлашди.
Боланинг онаси кечқурун унга сўз қотди:
- Ота, мактабда ўқимагансиз, у мактаб ўқитувчисининг яхши эканини қаердан билдингиз?
- Ўқитувчининг қандайлигини ўқувчиларига қараб билишади, - жавоб берди чол.

Х.НУР тайёрлади